انتخاب محصول یا کالای وارداتی، یکی از مراحل مهم در فرآیند واردات است که به درستی انتخاب آن، میتواند در کاهش هزینه و زمان واردات و همچنین افزایش سودآوری کمک کند. در انتخاب محصول وارداتی باید از موارد زیر بررسی و اطمینان حاصل شود:
تقاضای بازار: میزان تقاضای بازار برای محصول مورد نظر باید بررسی شود. برای این منظور، میتوان از منابع مختلفی مانند گزارش‌های بازار، اخبار و یا داده‌های آماری استفاده کرد.
رقابت: در بررسی رقابت باید به تعداد و حجم وارداتی های مشابه و همچنین کیفیت و قیمت آنها توجه شود. با بررسی رقابت، اطمینان حاصل میشود که قیمت پیشنهادی به تعادل با بازار است و برای وارد کردن محصول با رقابت سالم هستید.
شرایط بازار: شرایط بازار از جمله مالی، اقتصادی و قوانین و مقررات، بررسی شود. این شرایط ممکن است بر تصمیم‌گیری شما تأثیر بگذارد.
قابلیت واردات: باید از امکان ورود کالای مورد نظر به کشور و همچنین مراحل و شرایط لازم برای واردات آن آگاهی پیدا کنید. در این بخش باید قوانین و مقررات وارداتی کشور مورد نظر را به دقت مورد بررسی قرار دهید.
هنگام انتخاب محصولات وارداتی، شناسایی کشورهای خاص میتواند به شما در انتخاب محصول مورد نظر کمک کند. برخی از کشورها در تولید محصولات خاص و برتری دارند و بهتر است برای تأمین نیازهای خود در زمینه آن محصولات به این کشورها توجه کنید. همچنین واردات از برخی کشورها ممنوع است ویا برای واردات بعضی کالاها از این کشورها باید مجوزهای خاصی را دریافت کنید.
اینکه چه کالایی را از چه کشوری وارد کنید به عوامل بسیاری بستگی دارد که میوان از مراکز مختلف اطلاعاتی به بررسی کالاها و کشورهای مختلف دسترسی پیدا کرد.بعضی از این اطلاعات ارزشمندِ شرکت‌ها و شرایط واردات از کشورهای مختلف را میتوانید با مراجعه به اتاق‌های بازرگانی کشورهای محتلف با ایران (مثلاً اتاق ایران-عمان) به دست بیاورید و با مقایسه‌ی آنها تصمیم‌گیری کنید،
به علاوه، در انتخاب کشور میتوانید به جوامع و بازارهای مصرفی کالاهای مورد نظرتان توجه کنید و با بررسی شرایط بازار و تقاضای مصرفی در آن کشور، از مزیت رقابتی خود در تأمین نیاز آن بازار استفاده کنید. گروه بازرگانی کیمیا برای انتخاب محصول و کشورهای واردکننده برای مشتریان خود تحقیقاتی را انجام داده و بازارهای مختلف را مقایسه میکند تا مشتریان محترم گر.ه بازرگانی کیمیا بتوانند تصمیم درستی بگیرند.
برای یافتن تامین کننده‌های کالای وارداتی، از روش‌های مختلفی می‌توانیم استفاده کنیم:
استفاده از پایگاه داده‌های تامین‌کنندگان: می‌توانیم از پایگاه داده‌های آنلاینی که شامل لیستی از تامین‌کنندگان وارداتی می‌باشند، استفاده کنیم. این پایگاه‌های داده شامل اطلاعات مربوط به تامین‌کنندگان از قبیل نام شرکت، محصولاتی که فروش می‌کنند، قیمت‌ها، شرایط پرداخت و نشانی‌های پستی است. برخی از معروف‌ترین پایگاه‌های داده‌ی تامین کنندگان عبارتند از: Alibaba، ThomasNet، GlobalSources و Kompass.
جستجو در وبسایت‌های تامین‌کنندگان: شما میتوانید با استفاده از موتور جستجوی گوگل، نام محصول خود را وارد کنید و نتایج جستجو را مرور کنید. اگر نتوانید تامین‌کننده‌ای را پیدا کنید، میتوانید در صفحات زیرصفحات جستجو بیشتر بگردید و همچنین از فیلترهای جستجوی متفاوتی مانند محدوده قیمت و شرایط پرداخت استفاده کنید.
شرکت در نمایشگاه‌های تجاری: شرکت در نمایشگاه‌های تجاری میتواند به عنوان یک راه حل برای یافتن تامین‌کننده‌های جدید و برقراری ارتباط با آنها مفید باشد. در این نمایشگاه‌ها شرکتهای واردکننده می‌توانند با تامین‌کنندگان بین‌المللی ملاقات کنند و قیمت، شرایط پرداخت و نحوه همکاری را مورد بحث و بررسی قرار دهند.
پس از شناسایی کالای مورد نظر و کشور تولید کننده، باید تامین کنندگان این کالا در آن کشور شناسایی شوند. برای این منظور میتوان از روش‌های مختلفی استفاده کرد که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
مراجعه به نمایندگی‌های تجاری و کارخانجات تولیدکننده در کشور مورد نظر
استفاده از موتورهای جستجوی تامین‌کنندگان معتبر در اینترنت
مشاوره با مشاوران تجاری و حقوقی در کشور مقصد و کشور تولید کننده
شرکت در نمایشگاه‌ها و رویدادهای تجاری مرتبط با کالای مورد نظر
بعد از شناسایی تامین کنندگان مختلف، باید آنها را ارزیابی کرده و انتخاب نهایی را انجام داد. این ارزیابی شامل بررسی میزان تولید، کیفیت کالا، قیمت، شرایط پرداخت، شرایط حمل و نقل و سایر شرایط قراردادی مورد نیاز است. در نهایت با برقراری ارتباط با تامین کننده انتخاب شده، میتوان قرارداد و خرید را انجام داد. با توجه تخصصی بودن یافتن تامین کننده‌ها و ریسک های مرتبط با آن ، میتوان ازمشاورانی مثل گروه بازرگانی کیمیا که تسلط و تخصص کافی در پیدا کردن تامین کننده های کالاها را دارند استفاده نمود.
محصولات بسیاری از تامین‌کنندگان در سایت هایی همچون آمازون و علی بابا و … قابل شناسایی هستند، همچنین شرکت در نمایشگاه‌های تخصصی داخلی و خارجی، جست و جو در اینترنت و دانلود کاتالوگ‌ها، مراجعه به اتاق های بازرگانی، مسافرت به کشورهای هدف، مشاوره با شرکتهای تامین‌کننده یا دفاتر بازرگانی و … روش های رایجی در شناسایی تامین‌کنندگان هستند.
برای درخواست پیش فاکتور یا پروفرما از فروشنده باید در مورد تمام مسائل مهم مثل قیمت، نوع حمل، روش و زمان‌بندی پرداخت، نوع بیمه، زمان ارسال کالا، ضمانت های مورد نظر و … با فروشنده مذاکره کنید و نهایتاً این مذاکرات به صدور پیش فاکتور یا پروفرما منجر خواهد شد.
در مسیر درخواست پروفرما باید با مفاهیم و اصطلاحات زیادی آشنا شوید.
پیش فاکتور یا پروفرما چیست؟
پروفرما همان پیش فاکتور است! و صد البته که در امر واردات سندی مهم تلقی میشود و برای ثبت سفارش، گشایش اعتبار و ترخیص کالا مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ بعضی اطلاعات درج شده در پروفرما حروف اختصاری ای هستند که باید با آنها آشنا باشید.
معمولا در پروفرما چه مواردی مشخص میشوند؟
در پروفرما علاوه بر نام، نشانی و شماره تماس فروشنده و خریدار به موارد زیر اشاره میشود:
یک نکته‌ی مهم!
برای ترخیص کالا باید مجموعه‌ای از مدارک را آماده کرده باشید که بیشتر آنها توسط فروشنده آماده میشود(مثلاً فاکتور نهایی، پکینگ، گواهی مبدا، گواهی بازرسی COI، بارنامه یا راه نامه و …(اما خیلی وقت‌ها این مدارک آماده نمی‌شوند و محموله در گمرک می‌ماند، پس ترجیحاً از فروشنده یک تاییدیه مبنی بر توانمندی او در تکمیل و ارسال مدارک بگیرید تا جلوی مشکلات احتمالی را بگیرید.
محاسبه‌ی دقیق هزینه های واردات یک کالا میتواند پیش از دریافت پیش فاکتور و پس از دریافت کامل اطلاعاتی چون قیمت محصول، نوع حمل و نحوه ی پرداخت انجام شود.
فهرست هزینه های واردات کالا
در ادامه تمام هزینه های واردات کالا را بررسی می‌کنیم، البته از هزینههای جزئی مثلِ خرید تمبر، تماس با فروشندگان، مراجعات حضوری و … صرف نظر کردیم.
۱– هزینه های ثبت سفارش و اخذ مجوز (در صورت نیاز)
هزینه‌ی ثبت سفارش معادل نیم هزارمِ مبلغ سفارش در پیش فاکتور است.
کالاهایی که واردات‌شان به اخذ مجوزهای دولتی نیاز دارد، معمولاً شامل هزینههای اضافی میشوند که به نهادهای مربوطه پرداخت میشود.
۲– پرداخت وجه به فروشنده در ازای خرید کالا (ارزش مبادله‌ای کالا)
۳– کارمزد پرداخت وجه به فروشنده
زمانی که از روش پرداخت نقدی حواله ای یا TT (در بخش مربوطه توضیح داده شد) یا اعتبار اسنادی (LC) استفاده می‌کنید باید مبالغی را به‌عنوان کارمزد به بانک پرداخت کنید؛ در مورد این هزینه‌ها باید از بانک مورد نظرتان استعلام بگیرید. در زیر نمونه هایی از ضوابط گشایش اعتبار اسنادی در بانکهای مختلف آورده شده که برای اطلاعات دقیق تر میتوانید از بانک عامل خود سوال کنید.
ضوابط گشایش اعتبار اسنادی در بانک سپه :
ضوابط گشایش اعتبار در بانک توسعه صادرات :
https://www.edbi.ir/general_content/583688/583688.htm
ضوابط گشایش اعتبار در بانک سرمایه :
https://sbank.ir/general_content/16870/16870.htm
ضوابط گشایش اعتبار در بانک شهر :
http://shahr-bank.ir/general_content/76823/76823.htm
۴– هزینه حقوق ورودی کالا
برای محاسبه ی حق ورودی گمرک لازم است ارزش CIF کالای خود را محاسبه نمایید.
چگونه ارزش CIF کالا را محاسبه کنیم؟
اصطلاحی بنام ارزش CIF کالا وجود دارد که در فارسی به آن «سیف» هم گفته میشود؛ CIF کلمه ی اختصاری شامل سه کلمه‌ی لاتین قیمت، بیمه و هزینه حمل است و بصورت زیر محاسبه میشود:
ارزش CIF کالا = مبلغ پرداختی توافق شده برای کالا در هنگام تحویل (در هر نقطه که تحویل میگیرید، چه پرداخت نقدی باشد و چه نسیه) + هزینه‌ی حمل تا اولین مرز ایران + هزینههای بیمه
عدد بدست آمده به دلار است و باید در نرخ رسمی ارز (نرخ رسمی نه نرخ بازار) ضرب شود تا ارزش ریالی CIF کالا محاسبه شود.
چگونه حقوق ورودی کالا را محاسبه کنیم؟
به جداول کتاب قوانین واردات و صادرات مراجعه کرده و حقوق ورودی کالای مورد نظر را پیدا کنید.
نکته: با توجه به ناپایداری قوانین و تغییراتِ لحظه‌ای، به اعداد این قسمت دقت نکنید و صرفاً با روش محاسبه آشنا شوید چون پیدا کردن اعداد کار سختی نیست و آنها را با یک جست‌وجوی ساده در گوگل پیدا می‌کنید.
حقوق ورودی در حقیقت جمع دو عدد است، یکی از آنها 2 درصد حقوق گمرکی است که برای بیشتر کالاها همان 2 درصد محاسبه میشود و عدد دوم سود بازرگانی است. پس اگر حقوق ورودی کالایی 30 درصد باشد، دو درصد از آن برای حقوق گمرکی و ۲۸ درصد آن برای سود بازرگانی است.
در حال حاضر ورود کالاهای لوکس ممنوع است اما زمانی سود بازرگانی کالای لوکس دو برابر بود (در گروه‌بندی کالایی کالاهای لوکس مشخص هستند) و در این حالت اگر حقوق ورودی یک کالای لوکس ۳۲ درصد باشد، ۲۸ درصد آن سود بازرگانی است که باید در دو ضرب شود (۵۶) و با اضافه شدن دو درصد حقوق گمرکی، مجموعِ حقوق ورودی آن کالا ۶۰ درصد ارزش CIF میشود.
۵– مالیات بر ارزش افزوده (در حال حاضر ۹ درصد)
درصد مالیات بر ارزش افزوده همه ساله اعلام شده و روی مجموع حقوق ورودی و ارزش CIF اعمال میشود، یعنی:
مبلغ پرداختی بعنوان مالیات = (ارزش CIF کالا + حقوق ورودی که در بخش قبل محاسبه شد) x درصد مالیات بر ارزش افروده (مثلا نه درصد)
۶– مالیات علی‌الحساب (فعلا 2 درصد)
میزان این مالیات در حال حاضر دو درصد است و با ضرب آن در مجموع ارزش CIF کالا و عوارض گمرکی محاسبه میشود، ضمناً تولیدی‌های دارای پروانه بهره‌برداری و شرکتهای دارای گواهی خوش‌حسابی از پرداخت آن معاف هستند. (در قوانین حدید پیگیری کنید)
۷–سهم هلال احمر و سایر نهادها
هنگام ورود کالا باید مبلغی را به‌عنوان سهم هلال احمر پرداخت کنید، همچنین ورود بعضی کالاها (همچون سیگار) نیازمند پرداخت سهم به نهادهای دیگری هم هست که در شرایط ورود آن کالا اعلام میشود.
برای محاسبه‌ی سهم هلال احمر یا نهادهای دیگر، باید سهم نهاد مربوطه را در مبلغ تعیین شده بعنوان حقوق ورودی (محاسبه شده در هزینه‌ی شماره ۴) ضرب کنید؛ مثلاً در حال حاضر سهم هلال احمر یک درصد است که با ضرب آن در حقوق ورودی کالا، هزینه‌ی شماره ۷ محاسبه میشود.
۸– هزینه های بیمه و حمل و نقل
هزینه های حمل و نقل: برای انتقال کالا از نقطه ی تحویل تا اولین مرز ایران باید از خدمات شرکتهای باربری استفاده کنید که هزینه‌ی آن بر اساس روش حمل (ریلی، زمینی، هوایی، دریایی) متغیر است.
اگر در مسیر حمل و نقل محموله، استفاده از ناوگان‌های حمل و نقل ایرانی امکان‌پذیر باشد و از شرکتهای باربری خارجی استفاده کنید (نیازمند مجوز راه و ترابری است) باید ده درصد از هزینه‌ی حمل و نقل به عنوان عوارض پرداخت شود.
هزینههای بیمه‌ی باربری: این هزینه‌ها بر اساس نوع بیمه متفاوت هستند و ترجیحاً از یک بیمه‌ی معتبر استفاده کنید چون در صورت بروز حادثه، کشتی‌رانی خسارتی پرداخت نمی‌کند.
۹– هزینههای بازرسی
خریدار برای اطمینان از صحت و کیفیت محموله‌ی ارسال شده میتواند از گزارش‌های بازرسی استفاده کند که هزینههای آن معمولاً برعهده‌ی خریدار است.
دقت کنید که ترخیص کالاهای مشمول استاندارد به برگه‌های بازرسی (متناسب با نوع محصول) نیاز دارد و عملیات بازرسی میتواند در داخل ایران یا کشور مبدا باشد، چون ادارهی استاندارد ایران بسیاری از گواهی‌های بازرسی بین‌المللی را قبول میکند اما حتماً از قبل استعلام بگیرید.
برای محاسبه‌ی هزینههای بازرسی نمی‌توانیم کمکی کنیم چون کاملاً وابسته به نوع محصول و بازرسی‌هایی است که ادارهی استاندارد تعیین میکند اما برای اطلاع از تعرفه‌ی آزمایش‌های استاندارد ایران میتوانید از لینک زیر استفاده کنید (برای بازرسی در ایران):
http://www.isiri.gov.ir/portal/home/?94651
برای کالاهایی که تعداد آن ها کمتر از ۵ عدد و ارزش آنها کمتر از ۳۰۰۰ دلار باشد، نیازی به اخذ مجوز استاندارد نیست. (این اعداد ممکن استبه مرور تغییر کند)
۱۰– هزینه های انبارداری + دموراژ
پس از رسیدن کالا به گمرک ایران، معمولا استقرار کالا برای چند روز اول رایگان است و در صورت طولانی شدن فرآیند ترخیص باید هزینه های انبارداری و احتمالا دموراژ پرداخت شود، این هزینه‌ها در ورودی‌های مختلف گمرکی فرق می‌کنند.
معمولاً تعرفه های انبارداری قابل توجه نیستند (مگر در توقف‌های طولانی یا برای محموله‌های بزرگ و خطرناک) .
اگر محموله‌ی وارداتی تا یک تاریخ معین ترخیص نشود شاملِ هزینه‌ی دیگری با نام دموراژ میشوند که برای جبران خسارتِ تاخیر در تحویل کانتینر هستند.
۱۱– هزینه ی صدور ترخیصیه و حق توقف کالا
یکی از اسناد مورد نیاز برای ترخیص کالا، برگه‌ی ترخیصیه است که تسویه حساب خریدار با شرکت حمل و نقل را ثابت میکند (Delivery Order)؛ صدور این برگه هزینه‌ی قابل توجهی ندارد.
۱۲– هزینه ی حمل و نقل نهایی پس از ترخیص کالا
بعد از ترخیص کالا باید آن را به محل دیگری منتقل کنید که متناسب با حجم و نوع کالا و طول مسیر و روشِ حمل، هزینههای آن تعیین میشود.
واردات هرگونه کالای تجاری نیازمند ثبت سفارش در “سامانه ی جامع تجارت” است .
برای این‌کار باید پروفرما را دریافت و اطلاعات آن را در سامانه ی ثبت سفارش به آدرس Https://www.ntsw.ir وارد کنید.
سامانه‌ی ثبت سفارش بصورت هوشمند کالاهای نیازمند مجوز را شناسایی میکند، در حقیقت مسیر اخذ مجوز و تامین ارز با کمک این سامانه روشن میشود، ضمناً تامینِ ارز و ترخیص کالا منوط به ثبت سفارش است و قبل از هماهنگی با شرکتهای باربری و بیمه و بازرسی باید از مورد تایید بودن واردات خود اطمینان حاصل کرده باشید.
بر اساس نوع اینکوترمز توافق شده ممکن است مسئولیت تمام یا بخشی از موارد باربری، بیمه و بازرسی با فروشنده باشد.
عقد قرارداد با شرکت باربری
در صورتیکه مسئولیت عقد قرارداد حمل و نقل به عهده‌ی شما باشد، باید در این مرحله با شرکت های باربری وارد مذاکره شوید.
پست بعنوان یک راهکار حمل و نقل
بسیاری از کالاهای سبک و در حجم کم یا حتی متوسط، می‌توانند توسط پست وارد شوند.
معمولاً اگر کالای پست شده غیر تجاری، و ارزشِ آن کمتر از ۱۰۰ دلار باشد (آخرین تغییرات این عدد را بررسی کنید) نیازی به مراجعه‌ی خریدار به گمرکِ ادارهی پست نیست و کالا به محل کارخانه، شرکت یا منزل (مطابق با آدرس درج شده) ارسال میشود و از شما مبلغی را به عنوان حق گمرکی می‌گیرند.
اما اگر ارزش محموله‌ی غیرتجاری، بیشتر از ۱۰۰ دلار باشد، باید به‌صورت حضوری به گمرکِ ادارهی پست مراجعه و حقوق گمرکی و عوارض مربوطه را پرداخت کنید.
در مورد محموله‌های تجاری که موضوع درسمان هستند، باید کارت بازرگانی داشته باشید و همان فرآیند معمول ترخیص را طی کنید یعنی فرقی با روش‌های دیگر ندارد و به اسناد حمل و ثبتِ سفارش و مجوز نیاز خواهید داشت.
عقد قرارداد با بیمه
مطابق با قوانین، تهیه بیمه‌ی باربری اجباری است.
عقد قرارداد برای بازرسی کالا
اگر کالا مشمول استانداردهای اجباری باشد یا به روش اسناد اعتباری (L/C) خریداری میشود، فرآیندهای بازرسی کاملا اجباری و ضروری هستند.
انواع گزارش‌های بازرسی شامل چه مواردی میشوند؟
بصورت کلی اسناد بازرسی به سه گروه تقسیم میشوند:
بازرسی Inspection Certificate یا IC
عملیات بازرسی در این روش بصورت دیداری انجام میشود و کارشناسان محصولات را از نظر ظاهری (شکل، سلامت بدنه، ابعاد، نحوه ی بسته بندی، تعداد و …) بررسی می‌کنند و در صورت مرد تایید بودن گواهی IC صادر و ارسال میشود.
Certificate of Inspection یا COI
در این آزمون شرکت بازرسی محصول را از نظر کیفی مورد ارزیابی قرار داده و مواردی همچون کارکرد صحیح کالا، مواد خام استفاده شده در ساخت و … را بررسی میکند، در بعضی موارد، ادارهی استاندارد ایران گزارش‌های COI را قبول میکند. (برای گواهی مورد نظر استعلام بگیرید)
Verification of Conformity یا VOC
این گواهی نشان دهنده‌ی انطباق محصول با ضوابط و معیارهای جهانی استاندارد است.
خریدار برای کالاهای مشمول استاندارد اجباری میتواند برای گواهی بازرسی VOC در مبدا درخواست کند و زمان ترخیص با ارائه‌ی این سند و گزارش بازرسی COI به استاندارد گمرک، برگه ای با نام Certificate Of Conforminty یا COC دریافت کند که به معنای استاندارد بودن کالاست. (قبلاً اسناد مورد تایید استاندارد ایران را بررسی کنید)
اسناد حمل توسط فروشنده یا بانک (بر اساس روش پرداخت) به خریدار تحویل داده میشوند و یکی از اقلام ضروری برای ترخیص کالا هستند.
طبیعتاً اگر این اسناد مطابق خواسته‌ی خریدار نباشد، مشکلات مختلفی (مخصوصاً برای ترخیص) ایجاد میشود که برای جلوگیری از آنها، ابتدا تصاویر این مدارک با فکس یا ایمیل به خریدار ارسال میشوند تا مغایرت‌های احتمالی را گزارش کند و جبران خطا در زمانِ کمتری امکان‌پذیر باشد.
همچنین برگه‌ی بارنامه، به عنوان یکی از اسناد حمل، شامل اطلاعات مربوط به شرکت باربری است که خریدار با کمکِ آن از تاریخِ دقیق رسیدن محموله مطلع میشود، لازم به ذکر است که محموله بعد از ارسال شدن و صدور بارنامه از مالکیت فروشنده خارج میشود مگر زمانی‌که خریدار به تعهداتش عمل نکند و دوباره مالکیت آن به فروشنده واگذار شود.
در مورد بارنامه به این نکته توجه کنید که هر یک از مسیرهایی هوایی، ریلی، زمینی و دریایی به گمرک های خاصی منتهی میشوند، مثلا گمرک فرودگاه امام خمینی یکی از پایانه های مسیر هوایی حمل بار است یا گمرک شهریار و غرب تهران برای حمل و نقل زمینی است.
وقتی که کالا وارد گمرک شد، خریدار باید اظهارنامه‌ی وارداتی را تکمیل کند.
اظهار نامه ی واردات چیست؟
وقتی که یک محموله وارد مرزهای کشور میشود، گمرک اطلاعی از محتویات و صاحب آن ندارد و سفارش‌دهنده باید محموله‌ی وارد شده را اظهار کند. در مرحله‌ی بعدی، اظهارنامه‌ی واردات شامل ارزش کالا، ماهیت، مقدار محموله و … توسط گمرک بررسی میشود و در صورت تایید آن، مجوز ترخیص کالا صادر خواهد شد.
چگونه اظهارنامه ی واردات را تکمیل کنیم؟
ابتدا از لینک https://epl.irica.ir وارد سامانه‌ی EPL شوید:
در ادامه برای برای ثبت اظهارنامه به مدارک زیر نیاز خواهید داشت:
۱– کارت بازرگانی
۲– قبض انبار
بعد از رسیدن محموله به گمرک، شرکت باربری آن را به انبار تحویل می‌دهد و در ازای آن برگه‌ای به نام “قبض انبار” صادر میشود که به معنای قرارگیری محموله در انبار است.
۳– بارنامه
۴– ترخیصیه
بعد از تسویه حساب با شرکت باربری، برگه‌ای به‌نام ترخیصیه صادر میشود که یعنی از نظر آنها ترخیص کالا بلامانع است.
۵– گواهی مبدا
گواهی مبدا، اسم کشور سازنده و تولیدکننده‌ی کالا را نشان می‌دهد. (واردات از بعضی کشورها ممنوع میباشد)
۶– فاکتور نهایی (یا سیاهه خرید)
بعد از صدور پروفرما، فاکتور نهایی به همراه اسناد حمل برای خریدار ارسال میشود و شامل اطلاعاتی است که در گام دوم گفتیم و اگر این برگه موجود نباشد، ارزش‌گذاری محموله توسط گمرک انجام خواهد شد.
۷– اعلامیه تامین ارز یا نامه برات
مطابق قوانین باید شیوه‌ی تامین ارز مشخص باشد و مستنداتِ مربوطه در اظهارنامه ارائه شود؛ مثلاً در واردات با ارز حاصل از صادرات باید پروانه‌ی صادرات به عنوانِ سند منشاء تامین ارز
۸– پروفرما
۹– مجوز ثبت سفارش
۱۰– پکینگ لیست (یا لیست عدل بندی)
نشان‌‌دهنده‌ی آن است که محموله‌ی ارسال شده شامل چه مواردی میشود و تعداد بسته‌ها، ابعادشان، وزن خالص محصول و وزن ناخالص آنها چقدر است. (این مورد هم جزو اسناد حمل است)
۱۱– بیمه نامه
همان‌طور که گفتیم استفاده از خدماتِ بیمه اجباریست و مطابقِ قوانین بعلی باید از بیمه‌های ایرانی استفاده کنید.
۱۲– پروانه‌ی بهره برداری
این مدرک صرفاً برای کارخانجاتی است که از طریق پروانه‌ی خود ثبت سفارش کرده‌اند.
۱۳– کاتالوگ و بروشور (در بعضی موارد)
۱۴– مجوزهای قانونی مورد نیاز مثل مجوزهای استاندارد، بهداشت، اداره کل تجهیزات پزشکی، قرنظینه نباتی و …
۱۵– پروانه صادراتی
برای وقتی است که از درآمدهای ارزی حاصل از صادرات استفاده میشود.
بعد از تکمیل اظهارنامه، شماره‌ی سریال و عطف صادر میشود و در اختیارِ بخشی از گمرک با نام “دایره‌ی احراز هویت اظهارات” قرار می‌گیرد تا آن را بررسی کنند و در صورت تایید، شماره ی ثبت (کوتاژ) صادر و در گمرک ثبت میشود.
یکی از اظهاراتِ مهمِ واردکننده، ارزش محموله است که اگر کمتر از مقدار واقعی باشد، شائبه‌ی آسیب به تولید داخل و فرار مالیاتی و … وجود دارد و اگر بیشتر باشد، نشانه‌ای از پولشویی یا خروج ارز است.
عملاً بازرسیِ تمام محموله‌های گمرکی ممکن نیست و زمان زیادی می‌خواهد و از طرفی با حذفِ فرآیندهای بازرسی و تکیه بر اظهارنامه‌ها، شاهد رشد تخلفات و خروج ارز و … خواهیم بود، به همین علت سه مسیر مختلف سبز و زرد و قرمز را برای ترخیص کالا طراحی کردند که ضوابط بازرسی در هر کدامشان متفاوت است.
در مسیر سبز فقط مجوزها را بررسی می‌کنند و اظهارنامه را می‌پذیرند.
در مسیر زرد علاوه بر مجوزها، اسناد حمل و هماهنگیِ میان آنها را بررسی می‌کنند.
در مسیر قرمز، علاوه بر بررسی مجوزها و اسناد، محموله به‌صورت فیزیکی بازرسی میشود.
انتخاب مسیرها به‌صورت کامپیوتری و بر مبنای سوابق واردکننده، نوع محموله، ارزش اظهار شده و … است اما اگر مشکلی نباشد نهایتاً همه‌ی آنها به صندوق (برای پرداخت حقوق گمرکی) و صدور برگه‌ی سبز (برای ترخیص) منتهی میشوند، هرچند که مسیرهای قرمز و زرد به زمان بیشتری نیاز دارند.
پس از دریافت سند ترخیص، مجوز بارگیری صادر میشود و واردکننده هزینههای انبارداری را پرداخت میکند تا بیجک انبار صادر شود، یعنی اجازه دارد که وسیله‌ی حمل را برای بارگیری محموله به داخل گمرک بیاورد.
امور حمل و تحویل ، تامین ارز خارجی، انتقال ارز خارجی به فروشنده کالا، و . . . کلیه فرآیندهای خرید از درب انبار فروشنده تا انبار خریدار و دیگر فرآیندها که در خرید و واردات یک کالا باید انجام شود اموری کاملا تخصصی بوده و کوچکترین اشتباه در هر یک از این فرایند ها میتواند خسارات بزرگی را به بار بیاورد.
گروه بازرگانی کیمیا همراه با تیم مجرب خود توانسته با تکیه بر سوابق، غلبه بر محدودیت‌ها، تسلط بر قوانین داخلی و بین الملل، توانایی خود را جهت به حداقل رساندن ریسک و کوتاه کردن زمان در تهیه منابع و خرید خارجی حفظ کند.
همچنین گروه بازرگانی کیمیا با داشتن دفاتر مستقیم ،نمایندگی و دفاتر همکار در اقصی نقاط دنیا و داشتن فهرستی از فروشندگان خوشنام، زنجیره تامین را در داخل و خارج از کشور فراهم میکند. کافیست کالا یا محصول خود را انتخاب کنید و ادامه فرآیند از شناسایی بازار تا ترخیص آن را به ما بسپارید.
گروه بازرگانی کیمیا با هدف ارائه خدمات تجارت بین المللی و تعهد در قبال حفظ روابط بلند مدت با تولیدکنندگان، تجار، توزیع کنندگان ،مصرف کنندگان نهایی و دیگر بخش های زنجیره تامین تجارت بین المللی تاسیس گردید.
